Karakter Wijnimport gaat regelmatig op bezoek bij wijngebieden; om onze vertrouwde boeren te bezoeken, om nieuwe aanwinsten te zoeken, maar altijd om te proeven. Begin juli bezochten wij de Loire.

Lionel Gosseaume 

Het was een waar genoegen om Lionel te ontmoeten, een sympathieke vent. Lionel heeft sinds kort een wijngaard-robot. Een lichtgewicht tractortje dat zijn eigen gang gaat in de wijngaard, met name het losmaken van de bodem door middel van een soort grote lepels. We lopen even de zeer krappe wijnschuur in waar de vaten liggen. Lionel vertelt dat hij de ruimte kan koelen tot 2 graden. Hij doet dit gedurende de oogst, het sap ligt dan zeer koud te wezen. Bij 2 graden gaat er nog geen fermentatie van start. Pas na een dag of dertig gooit hij de temperatuur omhoog en gaat de vergisting beginnen. Niemand doet dat in de Loire, daarentegen is het gebruikelijk in Nieuw-Zeeland. Alles om de krokante fraîcheur van sauvignon blanc te garanderen. 

Dan lopen we de wijngaarden in. We zien een ploegje een akker opnieuw beplanten met jonge stokken. De tractor wordt aangestuurd met GPS om zodoende kaarsrechte rijen te garanderen. Het valt op dat de bodem daar voornamelijk bestaat uit zand (zand dat ook de bodem vormt van het grote en nabije bos van Chambord). Het heet Sable de Olonges. Lionel laat de gevolgen zien van het veels te lange koude weer. Er heerst een beetje fillage. Fillage betekent dat door koude er niet een bloemetje aan de stok ontstaat maar een gekruld groen takje. Geen druif dus…

Biologisch boeren

Er ontstaat een gesprek over biologisch boeren. Lionel doet het niet want hij rijdt liever maar 2 of 3 keer de wijngaard in met chemicalien (gebaseerd op natuurlijke stoffen) dan de bioboeren die soms wel twintig keer koper moeten sprayen. De wijngaard ingaan met machines moet volgens Lionel zeer beperkt blijven om de microbiologie in de wijngaard te waarborgen, vandaar geen bio label. En dan keren we weer terug naar dit koude jaar; dit jaar heeft hij maar liefst 25 x de wijngaard moeten betreden om de meeldauw tegen te gaan…. Dat is normaal dus maar 2 tot 3 keer. Een zeer lastig jaar met veel onzekerheid dus. Lionel heeft nog geen idee hoe zijn druiven gaan rijpen. We lopen verder en zien bloemetjes tussen de wijnstokken staan, een goed teken volgens Lionel! We zien een paar rijen pineau d’Aunis. Daar is hij heel trots op en daar maakt hij rode wijn van die zeer geliefd is bij sommeliers e.d. Hij legt en passant ook nog even de traditionele manier van overenten, de surgreffage, uit: Je knipt een wijntak vanaf de houten onderstok af en knipt vervolgens na de 4e oksel de tak weer af. Deze tak met 4 oksels gaat zo’n 10 cm onder het oppervlak de grond in. Dan komt er na verloop van tijd weer een jonge wijnstok uit. 

De Rosé

Lionel: ‘Het is moeilijker om rosé dan witte wijn te maken.’ De Galipettes wordt als volgt gemaakt: Handpluk gamay gaat supersnel naar de loods, daar wordt gelijk geperst, gelijk wordt het sap van het pulp gescheiden en zo snel, met zo weinig schil-inweking, krijgt de wijn dus al die roze gloed.

Valery Renaudat 

In Reuilly ontmoeten we eerst Alexandra die ons langs de wijngaarden rijdt. Alles ziet er keurig en verzorgd uit maar weer veel gecontroleerder dan bij Lionel. Geen bloemetjes, kruiden en grassen tussen de wijnrijen in, dus een mindere bio beleving. Het is wel mooi om het terroir van Reuilly te aanschouwen: mooie kalkstenen die overal tussen de kleiondergrond verspreid liggen. Terug bij het huis is Valery inmiddels gearriveerd.

We proeven zijn wijnen, allemaal goed, in ieder geval degelijk. Opvallend is natuurlijk het verschil tussen de Reuilly en de Quincy. Quincy is zeer lichtvoetig, elegant en verfrissend. Renaudat maakt jaarlijks 600.00 flessen van 45 hectare stokken. Gemiddeld zijn zijn stokken 20 jaar oud. 

Opvolging bij kleine wijnbedrijven

Het enige zorgwekkende is dat Valery vertelt dat hij geen opvolging heeft. Het stemt hem treurig, niet echt een opbeurende boodschap. Over 10 jaar valt voor hem het doek en wij vragen ons af of hij nog wel gemotiveerd blijft daardoor.

Le Vieux Pressoir 

De chenin blancs staan op kalk, ze noemen het in Saumur Tuffeaux. Het is exact hetzelfde gesteente als aan de kust van Normandië (Etretat!). Zijn zeer imposante kelders zijn ook van Tuffeaux. De cabernet francs staan op kalksteen, hier Jurassic genoemd. Deze bodem lijkt veel op die van de Cote de Nuits en is volgens eigenaar Frederique de reden dat de appellatie Puy Notre Dame mogelijk was.

Vanwege de kou en nattigheid is Frederique al 9 maal de wijngaard in geweest om de meeldauw te bestrijden. Dat is voor Saumur echt heel veel al zijn er veel Saumur wijnboeren die nog meer de wijngaard zijn in gegaan… Frederique verklaart zichzelf nog gelukkig! 

De filosofie van Le Vieux Pressoir

Frederique’s wijnfilosofie: ‘If the skins are good, you don’t have to do al lot.’ Dus in heel goede jaren kan hij rustig achterover leunen. 

Zijn manier om de rijpheid van zijn druiven te bepalen: kauwen op de pitjes en zelfs de wijntakjes. Hij weet precies wanneer hij moet oogsten, wanneer de bitters gaan verlagen. Heel apart. Frederique fluistert zijn woorden bijna, maar met een hoge intensiteit en overtuiging. ‘It is not my job to make wines with brett, That’s why I say that sometimes I use extra yeast!’ 

Zijn cabernet franc wijnbereiding gaat uit van whole-bunch fermentatie en maceratie. Op beton (De chenins worden op rvs gevinifieerd.). Jonge wijnen 15 dagen, appellatie wijnen tussen 21 en 28 dagen. Dan wordt alles eruit gepompt, geperst en vervolgens gaat het sap weer terug op beton. De wijnen die op amforen gaan rijpen langer. Amfore laat minder zuurstof toe dan barriques. 

Anjou vs Saumur

Anjou is dikker, steviger met meer tannine. Komt door terroir schistes/granite (btw, oudste steensoort ter wereld). 

Saumur is lieflijker, zachter en heeft minder tannine. Komt door de kalkstenen bodem. 

We proeven op het laatst een dessertwijn zonder pourriture noble. Hij vertelt dat hij dat kan maken door de ‘passerillage’: droging van de druiven door middel van de wind en de zon.

Pascal Lambert 

Het was weer super gezellig met Pascal. Beatrice had heerlijk gekookt, maar Pascal bleef te lang met ons proeven in de kelders, dat dachten wij dan hè. Gelukkig was het snel weer gezellig, zijn vrouw is echt een lief mens, ik zat naast haar en had goede gesprekken met haar. Het enige gekke….. Antoine zat er niet bij terwijl hij nu officieel de nieuwe eigenaar is. Wij denken dat Pascal achter de schermen zichzelf nog veel zal laten zien. Die middag zegt Teus al in de 4-wheel drive: ‘Hij rijdt nog liever zijn bus tegen een muur dan dat hij NIET naar zijn druiven kijkt.’ 

We hebben een (volgens mij) nieuwe wijnplek gezien, de La Croix Boissé, kalk- en kleiondergrond. Samen met de Le Chêne Vert zijn dit wijnen die het langst houtrijping krijgen, 24 maanden. 

Le Puy is een assemblage van sap op foudre en dat van amfora. 

Chinon heeft in totaal 2600 hectare wijnstokken waarvan 26 voor Lambert. Van die 26 heeft hij 5 hectare chenin blanc. Aangezien er maar in totaal 130 hct chenin staat maakt hem dit de grootste chenin producent van Chinon. 

Jarengangen Chinon

2020: goed 

2021: minder 

2022: goed 

2023: minder 

De reden voor de oneven jaren: teveel regen. 

We drinken op het laatst een semillon met een beetje chenin en dan gemaakt als een orange wijn. Erg lekker! 

Bent u een professional en wilt u een van deze wijnen proeven? Neem dan contact met ons op